Pierwszy spektakl lalkowy w powojennym Wrocławiu odbył się 18 paĽdziernika 1946 r.na scenie Teatru Lalki i Aktora uruchomionego przez Zenona i Elżbietę Kalinowiczówprzy ul. RzeĽniczej 12. Scena ta (w kolejnych latach zmieniaj±c swój status prawny i organizacyjny) adresowała przedstawienia głównie do widowni dziecięcej i młodzieżowej. Często też wojażowała po miasteczkach Dolnego ¦l±ska. Okres ten charakteryzował się stosunkowo częstymi zmianami lokalizacji i kierownictwa, co poci±gało za sob± również zmienność wizji artystycznych dyrekcji. Warto wspomnieć tu Adolfa Chronickiego(1953-54), Leokadię Serafinowicz(1956-58) i Jana Potiszila(1959-63). Od 1 stycznia 1962 r. scena zyskała autonomię, osiadaj±c przy ul. ¦widnickiej 28, w budynku Teatru Żydowskiego, jako Państwowy Teatr Lalek "Chochlik".

W sezonie 1963/64 na czele Teatru stan±ł Stanisław Stapf. W dwunastoletnim okresie dyrektury S. Stapfa Teatr ukształtował stałe zasady polityki repertuarowej, co wyraziło się m.in. utworzeniem trzech scen: przedszkolnej (wedle potrzeby wędrownej), dużej (dla dzieci w wieku szkolnym) oraz małej (dla młodzieży i dorosłych). Zorganizował też przyteatraln± placówkę dydaktyczn± - pomaturalne Studium Aktorskie Teatrów Lalkowych(1967-70), którego absolwenci rychło zasilili zespół WTL. Doświadczenie sceniczne, poziom warsztatowy i samoświadomość artystyczna tej trupy pozwoliły na jej bazie osobowej stworzyć Wydział Lalkarski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu, który odt±d działa jako wydział zamiejscowy PWST im. L. Solskiego w Krakowie. W tym czasie WTL przyci±gał uwagę krytyki i środowisk twórczych spektaklami dla dorosłych, szczególnie monodramami Andrzeja Dziedziula.

Po zawirowaniach całego życia społecznego w czasie przełomu wczesnych lat 80. od sezonu 1981/82 WTL wzi±ł w swoje ręce dotychczasowy aktor i reżyser tej sceny Wiesław Hejno. Jego 20-letnia aktywność to z jednej strony nawi±zanie do dziedzictwa artystycznego S. Stapfa, z drugiej - wyprowadzenie Teatru w nowe rejony poszukiwań estetycznych i gruntowanie pozycji tej sceny w środowiskach teatralnych Wrocławia i kraju.

Dziś WTL liczy się we współczesnym lalkarstwie europejskim. Potwierdzaj± to liczne wojaże artystyczne oraz zdobyte nagrody i wyróżnienia, a także zainteresowanie, jakim scena od lat cieszy się poza granicami kraju. W ci±gu ostatniego 30-lecia Teatr odbył ponad 50 tournées, występuj±c i zdobywaj±c laury na scenach Niemiec, Jugosławii, Finlandii, Francji, Włoch, Węgier, Szwecji, Szwajcarii i Austrii w Europie, a także uczestnicz±c w prestiżowych festiwalach w Japonii i obu Amerykach. Wszędzie występy lalkarzy z Wrocławia budziły podziw publiczności, a także przynosiły pochlebne recenzje prasowe i wypowiedzi krytyki na łamach periodyków poświęconych teatrowi.

Od 1995 r. działa przy Teatrze Dziecięca Akademia Artystyczna, która prowadzi szeroko pojęt± edukację artystyczn± najmłodszych odbiorców. W trakcie organizowania swej działalności ekspozycyjnej jest także Muzeum Lalek, gromadz±ce najbardziej wartościowe estetycznie i cenne historycznie lalki i rekwizyty z przedstawień WTL.

Od kwietnia 2002 r. dyrekcję Teatru obj±ł Aleksander Maksymiak, aktor, scenograf i reżyser zwi±zany od dawna z WTL. 

Od września 2007 dyrektorem naczelnym i artystycznym Wrocławskiego Teatru Lalek jest Roberto Skolmowski.

Od stycznia 2012 P. O. dyrektora został dotychczsowy zastępca dyrektora Janusz Jasiński